Van het centrum naar de rand, langs pleinen, parken en groene ruimtes

Onverwacht stadsparcours, voor een stukje bekend omdat we er een tijdje hebben gewoond. De verbazing is er echter niet minder om! Wandelend van de ene groene oase naar de andere, langs de talloze mooie gebouwen op deze wandelroute. We staan hier wat hoger in het stadslandschap en achter ons zien we het indrukwekkende Europees parlement dat als een juweel boven het Luxemburgstation uittorent.

De architecturale stijlen wedijveren met elkaar zonder elkaar evenwel geweld aan te doen. Elke stijl is de getuige van zijn eigen tijdperk. Achter elke bocht wacht een verrassing. We maken kennis met parken en pleintjes, we stappen langs levendige steenwegen en intimistische wijken, we komen langs zeer druk autoverkeer maar ook langs rustige straatjes, we duiken van woonzones in andere zones. Ons fototoestel maakt overuren. En kijk, ook de zon is van de partij. De verleiding is groot om langer te blijven, nog wat rond te slenteren.

Eindelijk is de lente daar, de bloemenpracht waar we al zo lang op wachten. Van het ene meer afgeborstelde park komen we terecht in andere stukjes groen waar de natuur ogenschijnlijk wild en koppig haar gang kan gaan; we zien scholieren op weg naar school, een rangeerstation, opstijgende vliegtuigen. Aan de rand van het kerkhof nodigen banken uit om even te rusten. Via een wirwar van kleine straatjes komen we terecht in een nagelnieuwe wijk. We merken een eeuwenoud boerderijtje op, omgeven door flatgebouwen, gerestaureerd en wachtend op een koper. Gedaan met de stilte! Het ritme en het lawaai van het verkeer brengen ons hoofd op hol; even de pas versnellen om over te steken. Plots zien we een windmolen op een heuvel… ja ja, vroeger was dit het platteland! De drukte van het verkeer ebt weg, ons gehoor komt weer tot rust.

Mooie wandeling en een mooie opeenvolging van emoties.  

Claude Debecker (Hoeilaart, provincie Vlaams-Brabant)