Sobieski Park

Bij het begin van de twintigste eeuw kocht koning Leopold II verschillende eigendommen die grensden aan het domein van Stuivenberg waar hij woonde, om er één grote tuin van te maken. Hij besloot om een deel in te richten als koninklijke boomgaard (het huidige Sobieskipark), een tweede als zone waar exotische platen uit Congo aan het klimaat konden wennen (de Koloniale Tuin) en een derde als siertuin waar hij sierbloemen kweekte voor de koninklijke vertrekken (de Tuinen van de Bloemist).

In de koninklijke boomgaard liet Leopold II serres bouwen voor een wijngaard, maar ook voor sinaasappel-, perzik- en abrikozenbomen die hij in potten liet kweken. Bij de recepties en galadiners van die periode was het gebruikelijk om bomen te etaleren die beladen waren met vruchten. De disgenoten konden dan zelf hun dessertje plukken. Het andere deel van het terrein werd beplant met kerselaars, perelaars en appelaars van verschillende variëteiten. Maar de vruchten van deze verzameling waren niet allemaal eetbaar.

In 1975, toen deze koninklijke boomgaard niet productief meer was, stelde de Koninklijke Schenking hem ter beschikking van de Groendienst, op voorwaarde dat die hem omvormde tot openbare tuin. De restauratie van de tuinen dateert uit deze periode, samen met de aanleg van een doorgang onder de Acacialaan om een directe verbinding te maken met de Koloniale Tuin die het Sobieskipark in noordelijke richting verlengt.

De naam van het park en de aangrenzende laan is een eerbetoon aan de Poolse koning Jan III Sobieski, die in 1683 de Ottomannen dwong om het beleg van Wenen op te geven. Maar het park was ook lange tijd gekend onder de naam: ‘Elisabethpark’. Die wordt niet langer gebruikt, om verwarring te vermijden met het Elisabethpark voor de basiliek van Koekelberg.

Beeldhouwwerken

De Kiemen (2003)

De Luikse kunstenaar Jacqueline Hock won in 2003 de beeldhouwwedstrijd die Leefmilieu Brussel elk jaar organiseert. De twee stukken van het kunstwerk staan op het grasveld rechts van de vijver en dicht bij de ingang van het park. Ze maken een synthese van de concepten van graan, fruit en ei, zowel met de vorminterpretatie als met het effect van de gekozen materialen (lood en beton). De twee stukken zijn in de grond verankerd om de indruk te geven dat de kiemen op de grond liggen.