Het Laarbeekbos vormt een eiland vol uitzonderlijke biodiversiteit. Het maakt deel uit van de speciale beschermingszones ‘Natura 2000’ en zijn renovatie wil het behoud van de ecologische kwaliteit aan een belangrijke recreatieve functie koppelen.
Het verleden van het Laarbeekbos is rechtstreeks verbonden met de geschiedenis van de abdij van Dielegem die in de 11de eeuw werd gesticht.
Net zoals het Zoniënwoud biedt de site plaats aan een belangrijk beukenbos. Een bosvijver, waar één van de drie beken van het bos ontspringt, strekt zich uit over een lengte van een dertigtal meter.
Openingsuren
Altijd toegankelijk
Boswachters van Leefmilieu Brussel komen overdag regelmatig langs.
Het bos valt onder het boswetboek. Enkel voetgangers en fietsers mogen zich in het bos verplaatsen en alleen op de daarvoor bestemde paden. Honden moeten aangelijnd zijn.
Informatie ter plaatse
Hebt u een vraag ? Wilt u een probleem signaleren ? Spreek dan een van de boswachters aan.
In noodgevallen : Boswachtersdienst op 0497/599 362.
Leefmilieu Brussel : 02/775 75 75, info@leefmilieu.brussels
Ingangen
Het Laarbeekbos ligt in Jette. Ten noorden ervan loopt een weg parallel met de Brusselse Ring (Schapenweg), ten oosten liggen de gebouwen van het universitaire ziekenhuis UZ-VUB en ten zuiden de derde fase van het Koning Boudewijnpark. De ingangen liggen aan de Laarbeeklaan, de Bosstraat (die het Koning Boudewijnpark doorkruist) en de Schapenweg.
Het verleden van het Laarbeekbos is, net zoals dat van het aangrenzende Dielegem- en Poelbos, rechtstreeks verbonden met de geschiedenis van de abdij van Dielegem die in de elfde eeuw werd gesticht.
Om de abdij te bouwen en ze later te vergroten, openden de monniken een broksteengroeve (Bavegemse kalksteen) op een plaats met de naam ‘het laar’, een ander woord voor ‘ontgonnen terrein’. De stene werden gebruikt bij de constructie van een aantal belangrijke gebouwen, zoals de Onze-Lieve-Vrouwkerk in Mechelen, een deel van de Sint-Michielskathedraal in Brussel, enz.
De steengroeve werd tegen het einde van de vijftiende eeuw opgegeven. Bronnen in de buurt zorgden constant voor overstromingen en zo kwam er een einde aan de moeilijke ontginning. Om toch nog rendement te halen uit het verlaten terrein, beslisten de monniken om er een bos aan te leggen.
Rond 1600 strekte het ‘Laerbeekbosch’ zich uit over een oppervlakte van ongeveer 5 hectare. Toen de goederen van de abdij na de Franse revolutie in handen kwamen van de staat, telde het bos meer dan 100 hectare en strekte het zich uit tot aan de Molenbeek.
Het bos werd na de ontmanteling van de abdij een prooi voor speculanten en kende tussen 1796 en 1962 een hele reeks eigenaars. Die kapten heel wat bomen en verkleinden zo de oppervlakte met bijna twee derde.
Een van de eigenaars, advocaat Eugène Van den Elschen, liet in 1908 het paviljoen in Normandische stijl bouwen. Vandaag is het een restaurant en maakt het deel uit van de derde fase van het Koning Boudewijnpark.
Na een beslissing van de rechtbank naar aanleiding van een verkavelingsproject, werd de gemeente Jette in 1962 eigenaar van het gebied en de Normandische chalet.
Vijftien jaar later verkocht de gemeente het bos aan de Belgische staat die het beheer toevertrouwde aan de Dienst Waters en Bossen van het ministerie voor Landbouw.
Na de regionalisering nam Leefmilieu Brussel die rol over.
Beeldhouwwerk
Gedenkteken voor Jan Verdoodt (1982)
Dit gedenkteken voor de figuratieve schilder Jan Verdoodt (1908 – 1980) kreeg in 1982 een plaatsje aan de ingang van het Laarbeekbos. Deze kunstenaar sluit aan bij het surrealisme en schilderde graag de natuur, die hij koppelde aan het menselijke lichaam – vooral dat van de vrouw. Het bos heeft ook een dreef die naar hem werd genoemd.
