Het Parmentierpark is een overblijfsel van een privépark van twaalf hectare en maakt deel uit van een homogeen geheel dat koning Leopold II voor ogen had en ook het Woluwepark, de Mellaertsvijvers en het Bovenbergdomein omvat.
In 1919 kwam het domein in handen van de Staat die het park en zijn gebouwen in 1933 ter beschikking stelde van abt Edouard Froidure. Hij creëerde er de eerste Brusselse speeltuinen en in het lager gelegen deel kwam er een openbaar park van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Het park werd aangelegd op een restant van de vroegere moerassen van de Woluwe en bestaat uit twee duidelijk onderscheiden zones: een hoger gelegen gedeelte met een rondweg die veel zon krijgt, een panoramisch uitzicht op de Mellaertsvijvers en een lager gelegen gedeelte met een meer intieme sfeer en meer schaduw, waar ook de vijvers gelegen zijn.
Openingsuren
Altijd toegankelijk
Parkwachters van Leefmilieu Brussel zijn overdag regelmatig aanwezig.
Contact
Hebt u een vraag? Wilt u een probleem signaleren? Spreek dan een van de parkwachters aan.
In geval van nood, politie: 02/788 53 43.
Leefmilieu Brussel: 02/775 75 75, info@leefmilieu.brussels
Er geraken
Het Parmentierpark ligt op het grondgebied van de gemeente Sint-Pieters-Woluwe. De ingangen liggen aan de Parmentierlaan (Rondweg), op de hoek van Tervuren- en de Parmentierlaan (ingang via trappen), aan de Tervurenlaan en op de hoek van de Oranje- en Varenlaan (naar de vijvers).
TRAM: 39, 44 (halte(s) : de Villalobar, Trammuseum) - 8 (halte(s) : Trammuseum)
Toen bedrijfsleider Edmond Parmentier in 1895 de opdracht kreeg om de Tervurenlaan aan te leggen, werd hij eigenaar van een eigendom langs de grote toegangsweg, én van de berm op de hoek van de straat die nu zijn naam draagt. Die eigendom lag vlakbij het geplande Woluwepark en daarom besliste hij het terrein en de aangrenzende berm als park aan te leggen, zodat het er een stedenbouwkundig geheel mee vormde. Hij vertrouwde het ontwerp toe aan landschapsarchitect Emile Lainé, die ook aan de tekentafel zat voor het Woluwepark en de Mellaertsvijvers.
Oorspronkelijk was dit een moerassige zone met een aantal vijvers. Met de grond die vrijkwam bij de aanleg van de Tervurenlaan, werd dit vochtige terrein gedeeltelijk opgehoogd. Er bleven – net zoals in de aangrenzende parken – twee vijvers, die water kregen van een kleine zijrivier van de Woluwe. De ondernemer torende met zijn eigendom uit boven de twee belangrijke verkeersaders die hij zelf aanlegde: de Tervurenlaan en de Vorstlaan. Maar Edmond Parmentier kon niet lang genieten van zijn mooie villa in Noorse stijl en zijn domein: hij stierf in 1910, net op het ogenblik dat de werf van de Vorstlaan voltooid raakte en er een einde kwam aan de vele rechtszaken errond.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikte de Gravin de Merode de gebouwen van het domein om er verminkte soldaten op te vangen en ze een stiel aan te leren die verenigbaar was met hun handicap. In 1919 kwam het domein in handen van de Staat die het bestaande gebruik voortzette en er een militair ziekenhuis inrichtte. In 1925 verwoestte een brand de overwegend uit hout opgetrokken gebouwen en zo kwam er een einde aan het gebruik als ziekenhuis.
Abbé Froidure kreeg in 1933 de toelating om het park en de niet-vernielde gebouwen te gebruiken. Hij creëerde er ‘openluchtspeeltuinen’ voor de kinderen uit de minder gegoede Brusselse wijken, meteen de eerste speeltuinen in Brussel. Die zijn er nog altijd in het hoger gelegen deel van het park. Het lager gelegen deel, langs de Tervurenlaan, maakt deel uit van de openbare parken van het Brussels Gewest die Leefmilieu Brussel beheert.
Museum
Op een boogscheut van het Parmentierpark ligt het tramdepot van de MIVB, op de hoek van de Tervuren- en de Vorstlaan. Daar ligt ook het ‘Museum voor het Stedelijk Vervoer te Brussel’. De collectie bestaat uit tramstellen, bussen, trolleybussen en taxi’s die sinds 1869 de Brusselse straten doorkruisten. Op een zomerweekend kunt u aan boord stappen van een oude tram voor een ritje naar het park van Tervuren.