Tournay-Solvaypark

• Toegang voor personen met een beperkte mobiliteit
• Moestuin

In 1878 liet Alfred Solvay op een terrein dat was veroverd op het Zoniënwoud, een villa (een klein kasteeltje) optrekken in rode steen met banden witte steen, in de Vlaamse neorenaissancestijl die toen mode was. Het terrein ligt langs de spoorlijn Brussel-Namen op de plaats die Karregat heet, niet zo ver van het toen nieuwe station van Bosvoorde.

Het park dat in die tijd rond de woning werd aangelegd, hield rekening met het reliëf en de ongerepte ruimten. De moeraslanden op de valleibodem werden omgevormd tot vijvers, terwijl een deel van het oorspronkelijke beukenbos intact bleef.

In 1894 breidde Marie Masson, de weduwe van Alfred Solvay, het park uit in de richting van de Terhulpensesteenweg.

In 1905, werd Leopold II eigenaar van de vijvers van Bosvoorde en een deel van de aanpalende gronden omdat hij een deel van het gebied wou bewaren, dat werd bedreigd door de geplande Vorstlaan en de bouw van nieuwe wijken bij deze uitbreiding van Brussel.

Ernest Solvay (de beroemde broer van Alfred) die bij die transactie was betrokken, werd zo eigenaar van een vroegere verkaveling van tuinbouwers tussen de nieuwe laan en de Vuurkeienweg. Hij integreerde dat in het familiedomein door de bouw van twee bruggen over deze straat.

Uit deze periode dateert ook de toevoeging van een dubbele toren aan de woning van de Solvays.

In 1911, legde landschapsarchitect Jules Buyssens het park opnieuw aan, in de landschapsstijl die we vandaag nog kennen. Negen jaar later werden er een conciërgewoning en bijgebouwen opgericht.

In 1924 ten slotte verschreen Jules Buyssens opnieuw op het toneel voor het ontwerp van een heel mooie, klassieke rozentuin.

Na de dood van Thérèse Tournay-Solvay, de dochter van Alfred Solvay, in 1973 verkochten de erfgenamen het domein aan een vastgoedmaatschappij die het liet verkommeren.

In 1980, verwierf het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het Tournay-Solvaypark en stelde het een jaar later open voor het publiek.

In 1984, verwoeste een brand het kasteel. Vandaag blijven er alleen ruïnes over. In 1985, herstelde landschapsarchitect Jacques Boulanger-Français de rozentuin, en de fruit- en groentetuin.

Monumenten

De kasteelruïnes

Het Solvaykasteel werd in 1982 door een brand verwoest en wordt geleidelijk door planten overwoekerd.

Georges Collin bouwde de paardenstallen van het kasteel in 1920 en ze werden in 1992 gerestaureerd om plaats te bieden aan het Regionaal Centrum voor Ecologie-initiatie. De vzw Zonnebloem-Tournesol heeft de leiding over dit centrum voor milieueducatie dat zich richt tot een breed publiek, maar toch in de eerste plaats tot de Brusselse scholen, met geleide bezoeken, natuurstages en ecologische werkwinkels in het Tournay-Solvaypark en andere terreinen in het Gewest.

De witte villa of de villa van de vrienden van Tournay-Solvay werd bij het begin van de twintigste eeuw gebouwd in art-nouveaustijl. Ze biedt vandaag onderdak aan de ‘Fondation européenne pour la sculpture’ die er tentoonstellingen organiseert.

Beeldhouwwerken

Grote rode driehoek (1996)

De Italiaanse beeldhouwer Mauro Staccioli koos een prachtige rode beuk in het park uit voor zijn driehoek in evenwicht. Hij wil zo aantonen dat we de oplossing voor het menselijke onevenwicht in de natuur moeten zoeken.

Réplique de la tête olmèque n°8 (2002)

Replica van een hoofd dat in het Mexicaanse dorp San Lorenzo werd gevonden. Een kunstwerk van Pérez Solorzano.

Kelda of The Eternal Spring (Herdenkingsmonument Sparenberg – 1998).

Dit brons van Thérèse Chotteau is een hommage aan een verdwenen jonge vrouw die zich regelmatig kwam ontspannen in het park. Haar ouders wilden een standbeeld naar haar beeld en gelijkenis.