Tuinen van de Abdij van Terkameren

• Toegang voor personen met een beperkte mobiliteit
• Picknicktafel

De abdij van Terkameren werd in de dertiende eeuw gesticht door een Brusselse Benedictijnse kloosterzuster die de strenge regel van de heilige Bernardus wou volgen. Van de Brabantse hertog, Hendrik I, kreeg zij een terrein dat beantwoordde aan de noden voor een cisterciënzerklooster: op een afstand van de grote wegen, dicht bij een bos (het Zoniënwoud) en in de buurt van een waterbron (de Maalbeekbron).

De abdij bood onderdak aan adellijke vrouwen en groeide heel snel, dankzij verschillende donaties. Zo omvatte ze na een tijd ook de huidige vijvers van Elsene, waar de zusters vis kweekten. Het enige gebouw uit de middeleeuwse tijd dat nog gedeeltelijk overeind staat, is de gotische kerk (1362). De abdij kende immers een donkere periode bij de overgang van zestiende naar zeventiende eeuw: ze werd geplunderd en een deel ging in de vlammen op.

De gebouwen in klassieke Franse stijl die we vandaag kennen, en ook de terrassentuin zijn het resultaat van renovaties en heropbouwwerken in de achttiende eeuw, die de abdij in zijn vroegere luister wilden herstellen. Dat duurde niet lang. De Franse revolutie en de vervolging van de religieuze orden verplichtten de slotzusters om de plek in 1796 te verlaten.

De gebouwen werden te koop gesteld. Ze werden achtereenvolgens gebruikt als katoenfabriek, boerderij, tehuis voor bedelaars en militaire school. Het resultaat was een complete achteruitgang van het complex. Daar kwam nog bij dat tussen 1850 en 1910 de buurt geleidelijk aan verstedelijkte waardoor de abdij en haar tuinen helemaal door het stedelijk weefsel werden ingesloten.

Tussen 1920 en 1940 werden de kerk, het klooster, de tuinen, de Sint-Bonifaciuskapel en de muur van de voormalige refter gerestaureerd. Sindsdien gebeurden er nog andere renovaties en verbouwingen.

Monumenten

• De gotische kerk van de abdij (1362).
• De abdijgebouwen
• het abdijpaleis (1760), het klooster (herbouwd tussen 1932 en 1934), het abdissenkwartier, de inkomhal, de gemeenschappelijke ruimten (1740), de abdijkerk,
• De Sint-Bonifaciuskapel.
• De monumentale trap naar de terrassen.

Beeldhouwwerken

Op het vierde terras staat een beeldhouwwerk van Pieter-Jan Braecke dat hulde brengt aan de schrijver Charles Lemonnier, en vooral aan zijn roman ‘Un Mâle’ (1922).

Vlak bij de Maalbeekbron ligt een gendenksteen met erop een medaillon van René Cliquet ter ere van schilder Louis Clesse (1889-1961).

Op de muur van het gebouw naast de eendenpoel, staat een herdenkingsplaat met medaillon voor de Brusselse schilder Henri Logelain (1889-1968) van de hand van René Cliquet.

Bij de ingang van de abdij aan het Rode-Kruisplein staat een gedenkteken (1938) voor luitenant-generaal Dossain de Saint Georges, een held uit de Eerste Wereldoorlog. De buste is van Eugène de Bremaeker en het bas-reliëf, met een afbeelding van de strijd van de heilige Joris en de terugtrekking uit Antwerpen is, van de hand van Etienne Berchmans en Ludovic Hoffman.